Read in

Gisteren vond de eerste Read-in in Nederland plaats. De Vlaamse schrijfster Kristien Hemmerechts riep Amsterdammers op samen te komen op het Gustav Mahler Plein in Amsterdam Zuid  en allemaal een uur lang een boek te lezen.

NATASCHA VAN WEEZEL

In de bruinachtige hal van het hoofdgebouw van de Vrije Universiteit staan circa veertig mensen in een groep bij elkaar.  In het midden van hen troont Hemmerechts op een verhoging. Het geroezemoes verstomd als ze het woord neemt. “ Heel hartelijk bedankt, dapperen die mee gaan doen aan de allereerste Read-in op Nederlandse bodem. In Roemenië zijn ze ons voor geweest met dit idee, maar elders is het nog niet eerder voorgekomen.” De schrijfster van ruim dertig boeken praat met een charmant Vlaams accent en vraagt voor vertrek of iedereen even zijn of haar boek in de lucht wil houden om in de stemming te komen. Rugzakken van studenten worden open geritst, maar er zijn ook genoeg mensen van middelbare leeftijd.

Een van hen is Peter van Dongen (64), al veertig jaar bibliotheekmedewerker aan de VU. Hij houdt van het gedrukte woord en heeft de Bijbel meegenomen, omdat hij daaraan hecht. “Natuurlijk  heb ik het al eerder gelezen, maar bij een gelegenheid als vandaag vind ik het toepasselijk om het Boek der Boeken nogmaals open te slaan.”

Een rustige tocht naar de Zuidas begint. Hemmerechts, die deze Read-in vanuit haar functie als Vusionair organiseert: “Ik ben aan de VU verbonden als Schrijver op locatie 2012, dat houdt in dat ik een soort vrijbrief heb om leuke literaire evenementen te organiseren. Ik erger me altijd als ik hoor dat mensen zeggen dat ze wel meer willen lezen, maar er geen tijd of concentratie voor hebben. De aandachtsspanne is steeds korter geworden. Voor het lezen van een boek, iets dat door de schrijver met liefde is gemaakt, moet je echt even gaan zitten en ik wilde deze gelegenheid aangrijpen om dat duidelijk te maken.”

Als iedereen is neergestreken op het plein dat wordt omgeven door grote glazen wolkenkrabbers, zet Hemmerechts haar leesbril op, opent ‘De wetten’ van Connie Palmen en begint erin. De anderen volgen. Al snel heerst een doodse stilte, het enige geluid dat hoorbaar is zijn de auto’s die ergens in de verte over de A10 racen en een scooter die nu en dan voorbij rijdt. Mobiele telefoons zijn verboden, dus niemand wordt gestoord. Een enkeling haalt een boterham met kaas uit een plastic zakje. Mannen in donkerblauwe pakken met bruine suède schoenen lopen voorbij en kijken verbaasd, maar ook wel nieuwsgierig naar de lezers die zich verschuilen onder paraplu’s. De een leest een roman van Hugo Claus, de ander iets van Michel Houellebecq, een derde verzamelde columns van Martil Bril.

Na precies een uur  staat Hemmerechts op. “We did it!” zegt ze trots.   Shahab (29), student marketingcommunicatie, is enthousiast. “Mijn docent vertelde me hierover en ik vond het meteen een goed initiatief. Ik houd van boeken, meer dan van films, want het voelt alsof je direct in het hoofd van de schrijver kan kijken. Ik kom uit Iran en daar lezen mensen denk ik nog minder dan hier. Boeken zijn duur en veel jongeren zijn er niet zo in geïnteresseerd. Als ik terug ben in Teheran wil ik daar misschien wel net zoiets organiseren!”