Meldpunt Moslimhaat
Het was een warme lentedag in 2003. Ik was zestien jaar oud
en ging met de tram naar de stad om met wat vriendinnen in de McDonalds te
hangen. Achter me hoorde ik de stem van een jongen. Hij maakte sissende
geluiden en zei iets dat op ‘kanker jood’ leek. Met een ruk draaide ik me
om. In een hoek stond een wat
oudere man als versteend. Om zijn hals bungelde een ketting met een Magen David
eraan. En inderdaad: hij werd uitgescholden. Het was druk in het voertuig, maar iedereen keek letterlijk
de andere kant op. Waar sloeg dit
op? Waarom greep niemand in?
Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen en wurmde me in
hun richting. Daar stond ik met mijn 1 meter 58 tegenover iemand die minstens
twee koppen groter was te verkondigen dat hij even rustig moest doen. Hij merkte als snel dat ikzelf
waarschijnlijk ook joods was en begon mij verrot te schelden: ‘lelijke hoer,
vieze jood, je familie had helemaal uitgemoord moeten worden!’. Ik besloot uit
te stappen. De jongen kwam achter me aan en gaf me een klap in mijn gezicht.
Wat deden de omstanders? Niets.
Zoiets doet pijn. Het is vreselijk om te worden
uitgescholden en bijna nog erger om te moeten vaststellen dat iedereen de
andere kant op kijkt. Dat was het toen voor mij, maar zou het anders zijn
wanneer een Marokkaans meisje door een blonde Hollander voor ‘kut Fatima’ wordt
uitgescholden? Ik denk van niet.
Het CIDI is al jaren bezig met het in kaart brengen van
antisemitisme. Nu willen ze helpen met het opzetten van het Meldpunt Moslimhaat.
Velen hebben dar kritiek op, omdat ze vinden dat het CIDI zich uitsluitend met
Israël
moet bezighouden, een reactie waar ik erg van schrik. Het is toch alleen maar
goed als ze hun expertise inzetten om racisme in het algemeen te voorkomen?
Discriminatie van wie dan ook moet koste wat kost voorkomen worden lijkt me zo.
In mijn ideale samenleving zou
iedereen met elkaar overweg moeten kunnen: of je nou jood, moslim, christen,
zwart, geel, paars of groen bent.
NIW 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten