Translate

dinsdag 3 september 2013

New York deel 2

Mijn Leven in New York


Ik ben nu ruim twee weken in Amerika.  Het is groots en meeslepend, vermoeiend en energiek, opwindend, en soms ook heel eenzaam. Als je alleen op reis gaat zijn er dingen waar je eerder nooit bij stil stond, zoals dat Amsterdam eigenlijk een heel fijne stad is om te wonen en dat je altijd een boek mee moet nemen als je alleen uit eten gaat, omdat de plek tegenover je anders wel erg leeg is.

Er zijn ook dingen die ik geweldig vind aan de stad die nooit slaapt.
New York wordt niet voor niets een ‘meltingpot’ genoemd bijvoorbeeld.  In elke willekeurige metro sta je tussen Chinezen, Koreanen, Zuid-Amerikanen, Afro-Amerikanen en vrouwen met hoofddoek op. Het is leuk om te merken dat iedereen hier naast elkaar kan leven. Dat merk ik ook in mijn interviews. Ik stel altijd de vraag of iemand zich thuis voelt in het land waar hij of zij is opgegroeid. In Nederland krijg ik wel eens het antwoord dat mensen zich ‘anders’ voelen dan anderen. Hier kijken ze me raar aan, ze voelen zich ‘uiteraard’ Amerikaan. En waarom zouden ze dat ook niet voelen? Elke Latino weet wat Chanoeka is en elke boekwinkel heeft kasten vol boeken over het Jodendom .

De allermooiste dingen maak ik mee op momenten dat ik het niet verwacht. Vorige week moest ik  in een kleine stad in upstate New York zijn. Bij de bushalte ontmoette ik een man van een jaar of dertig. We begonnen een praatjes, zoals je hier uit beleefdheid vaak doet. Toen ik vertelde dat ik een boek schrijf over de derde generatie, verwachtte ik  eigenlijk dat hij het onzinnig zou vinden. Maar hij vertelde me dat hij zelf  half Dominicaans, half Afrikaans is en nog steeds bezig is met het Slavernij verleden van zijn overgrootouders. “We willen toch allemaal weten waar we vandaan komen juffrouw?! Juist wij moeten er voor zorgen dat racisme voor altijd uitgebannen wordt. Wij weten hoe belangrijk acceptatie van anderen is”



Terwijl hij de bus inging  merkte ik dat ik me voor het eerst niet meer eenzaam voelde, iemand die ik  niet kende en ook nooit meer zou zien, begreep me.

(NIW Februari 2013)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten