Dunne Modellen

Eindelijk geeft Israël weer eens het goede voorbeeld. Het is het eerste land ter wereld dat officiële maatregelen neemt tegen modellen die zó dun zijn dat ze niet meer gezond lijken. De dames moeten zich elke drie maanden bij een doktor laten checken en een Body Mass Index van minimaal 18,5 hebben. (Overigens is het gezonde BMI van een volwassen vrouw tussen de 20 en 25, dus het blijft wat magertjes.)

De mode industrie heeft de vreemde gewoonte ontwikkeld hun kleding aan lopende kleerhangers de catwalk op te sturen. Modellen als Kate Moss met een BMI van16 en haar fameuze uitspraak: ‘Nothing tastes as good as skinny feels’ is hier het boegbeeld van.

Natuurlijk is het niet zo dat mensen anorexia of boulimia ontwikkelen omdat ze in een tijdschrift eng dunne vrouwen zien waar ze op willen lijken. Het zijn serieuze ziektes die diepere psychologische oorzaken hebben. Wel denk ik dat het schoonheidsideaal door dergelijke foto’s verandert en dat  -met name- jonge meisjes denken dat ze mooier, gelukkiger en succesvoller zullen zijn als ze op modellen lijken. En als je al gevoelig bent voor eetstoornissen….

Sinds de invoering van de Israëlische wet debatteert de Tel-Aviv Fashionscene er heftig op los. Sommigen vinden het geweldig en hopen dat grotere mode landen hun voorbeeld snel zullen volgen, anderen vinden het belachelijk omdat sommige modellen nou eenmaal dun van zichzelf zijn en vooral agenten willen dat hun modellen ook nog inzetbaar kunnen zijn  op de internationale markt.

Ik ben van mening dat die te dunne modellen dan maar beter hun best moeten doen om toch aan te komen. Ga elke dag aan de slagroomtaart en stop met sporten als je je werk zo serieus neemt. Wat is er nou belangrijker? Dat een paar modellen misschien minder werk krijgen doordat ze ‘van nature’ te dun zijn of dat bij een heleboel jonge meisjes een eetstoornis voorkomen kan worden?

Misschien vraagt u zich af waar ik me zo druk over maak, de modewereld heeft er immers altijd eigen regels op nagehouden. Ik heb zelf anorexia nervosa gehad en ik kan u vertellen, dat wens ik echt niemand toe.

(NIW 2012)